Himouto! Umaru-chan 

Umaru lijkt de perfecte tiener te zijn: ze is knap, haalt hoge cijfers, scoort goed met sporten, en is ook nog eens ontzettend aardig en behulpzaam. Tenminste, zo lijkt ze als ze in het openbaar is!

Eenmaal thuis verandert ze namelijk in chibi Umaru-chan en is ze lui, propt ze zich vol met cola en ongezonde snacks, en wil ze alleen maar gamen en niksen terwijl haar broer (met wie ze samenwoont) al het werk in huis moet doen naast zijn veeleisende baan. Hij heeft het dan ook niet makkelijk want zijn op het eerste gezicht lieve zusje kan veranderen in een veeleisend en manipulatief monster!

Herkenbaar voor otaku

De main character uit de serie ‘Himouto! Umaru-chan’ is een otaku pur sang die zich het liefste de hele dag opsluit in haar kamer met een fles cola, zak chips, en andere snacks en dan non-stop gaat gamen, anime kijken, of manga lezen. Een beetje zoals wij allemaal dus!

Vooral haar holy-trinity combinatie van drie snacks, cola, iets zouts, en iets zoets deed mij op-en-neer springen tijdens het kijken want “IK HEB OOK EN HOLY TRINITY VAN SNACKS!!”. In mijn geval paprika chips, melk chocolade (bij voorkeur Côte d’Or), en uiteraard cola! De perfecte snacks voor een middagje gamen, anime, kijken of lezen.

Wellicht een wat gek voorbeeld maar het laat wel heel goed zien hoe herkenbaar Umaru-chan’s gedrag is als het gaat om het uitkomen van een nieuwe manga of het spelen van een nieuwe game.

Dit is meteen de kracht en tegelijkertijd beperking van deze anime. Voor mede-otaku zijn Umaru-chan en haar gedragingen ontzettend herkenbaar en grappig, ben je echter niet zo thuis in het hele otaku gebeuren dan zul je al snel de humor en verwijzingen missen.

Dat betekent niet dat de serie dan niet leuk is, maar je “mist” toch stiekem wel aardig wat. Gelukkig is de broer van Umaru totaal geen otaku en maakt dat het wel weer wat herkenbaarder voor de wat minder “ingewijde” kijkers.

Leuke personages

Daarnaast is Umaru-chan over het algemeen ontzettend grappig maar zijn haar manipulatieve trekjes af en toe toch wel erg geniepig en krijg je haast medelijden met de mensen om haar heen. Dit zorgt er echter wel voor dat er voldoende humoristische situaties ontstaan, zeker wanneer de dingen niet helemaal gaan zoals ze had gehoopt.

Ook de karaktertrekjes van de andere personages in de serie doen genoeg om mee te werken aan allerhande vreemde situaties en bijzondere momenten. Dit zijn echter wel vaak wat stereotype en overdreven characters maar dat nemen we in dit geval voor lief aangezien het goed past binnen de algehele humoristische setting. Sterker nog, juist omdat ze soms zo overdreven zijn, zoals bijvoorbeeld Umaru’s “rivaal” Tachibana Sylphynford, maakt het dat de serie erg grappig wordt.

Vooral wanneer er meerdere characters bij elkaar worden geplaatst heb je te maken met een behoorlijk afwisselende chemie en kun je soms alleen al bij de gedachte aan het samenkomen van diverse characters beginnen met grinniken omdat je weet dat het gewoon niet goed kan gaan! 

Japanse cultuur

Wat me ook steeds meer opviel tijdens het kijken zijn alle culturele Japanse hints die overal worden gedropped. Vooral de aflevering rondom kerst en oud&nieuw zat bomvol verwijzingen en typische Japanse dingen. Zo werd de kotatsu weer uit te kast getrokken, dit is een kachel die je onder je tafel zet, met daaroverheen een deken om lekker warm te blijven tijdens de wintermaanden. Lang niet alle huizen in Japan hebben centrale verwarming dus is de kotatsu een typisch item dat tijdens de koude dagen wordt gebruikt.

Maar ook het bekijken van de vele kerstlichtjes en decoraties die genoemd wordt is echt iets wat veel gedaan wordt in Japan én je ziet zelfs, als je goed oplet, dat ze KFC aan het eten zijn. Om de een of andere manier is dat namelijk hét gerecht om te eten tijdens de kerst. Ook het traditionele eerste bezoek aan het tempel in het nieuwe jaar komt in de serie terug.

Niet alleen zit er dus veel over de otaku-cultuur in deze serie, maar ook over de Japanse cultuur in het algemeen. Dit zie je bijvoorbeeld ook heel erg goed terug in de scenes waarin ze aan het eten zijn, op deze manier krijg je een wat realistischer beeld over het eetgedrag in Japan (op de vele snacks van Umaru na dan) ? en bezoeken ze zelfs een ouderwetse Japanse snoepwinkel.

Niet vernieuwend

Jammer genoeg doet de serie qua artstyle en muziek niets vernieuwends. De artstyle is geheel wat je tegenwoordig kunt verwachten bij dit soort series: kleurrijk, strak, weinig poespas, en soms te simplistich neergezet waardoor het wat “vlak” aanvoelt. Niet storend en zeker niet lelijk, maar ook niet buitengewoon goed.

Al moet ik hierbij wel zeggen dat in de wat latere episodes de serie toch boven verwachting presteert, met name als het gaat om de achtergronden. Deze zijn een stuk gedetailleerder en charmanter dan je in eerste instant zou verwachten wanneer je naar de character art kijkt.

Qua muziek vind ik het wel enigszins jammer dat ze niet net een stapje extra hebben genomen. De deuntjes zijn vrolijk en energiek maar niet iets waar je echt van onder de druk raakt de eerste keer dat je het luistert (zoals ik bijvoorbeeld met GANGSTA wel had).

Heerlijke serie

Wat dat betreft is Himouto! Umaru-chan dan ook een anime die op het eerste gezicht doet overkomen als niks meer dan een simpele komedieserie maar al snel laat zien dat deze veel meer in haar mars heeft dan doet vermoeden! Niet alleen is de humor vaak fantastisch, weten ze hilarische gezichtsuitdrukkingen te tonen, maar is de serie vooral heel herkenbaar voor mede-otaku en weet tegelijkertijd vele culturele aspecten in de serie te verwerken.

En ook al blijft Konata voor mij toch echt de Otaku Koningin, Umaru-chan is een zeer goede runner up en heeft de serie ervoor gezorgd dat ik toch maar weer een nieuwe set figures aan mijn verzameling moet gaan toevoegen!