Het animepaard kataklopt zelden
Een geanimeerd paard is niet om aan te kijken
Bij een animeproductie zal het weinig voorkomen dat bovenaan het prioriteitenlijstje staat dat de paarden natuurgetrouw moeten worden geanimeerd. Het is ook een hele opgave om de verschillende loopstijlen van paarden correct te animeren, al klopt vaak de anatomie al niet. Het doorsnee animepaard komt er bekaaid vanaf.
Je kent ze wel, van die goedkoop ogende CGI-auto’s die vooral glijden in plaats van rijden of plots haakse bochten maken. Het devies is daarbij vaak ‘goed genoeg’, hetzij door budget, tijd, talent, interesse of een combinatie van alle voorgaande. En dat geldt net zo zeer voor paarden in anime. Het ziet er ongeveer uit als een paard, het beweegt (niet echt als een paard), de stemacteur hinnikt als een paard. Het brengt het idee van een paard over, dat is goed genoeg. Dat is tenminste de ondergrens die lijkt te worden gesteld.
Maar ik ben van mening dat het animepaard regelmatig door die ondergrens zakt. In vooral goedkoop geproduceerde anime zie je dezelfde problemen opduiken. Het zijn altijd de bijpersonages die spuuglelijk zijn, het is altijd hetzelfde ogende isekai-stadje, het is altijd die Kirito-wannabe als hoofdrolspeler. En het zijn altijd paarden die gesmolten of misvormd zijn en bewegen als een Barbie-paard op batterijen.
Kijk, ik ben geen paardliefhebber of -expert, maar ik ben wel iemand die graag opgaat in een wereld. Als ik kijk naar de galopperende paarden in Attack on Titan denk ik “ow shit, ze zijn echt heel hard aan het paardrijden om die titanen voor te blijven zeg!” Als ik dan in isekai nummer 13 een paard zie dat ze bij de lijmfabriek niet eens willen hebben, ben ik vooral bezig met het letterlijke lelijke beeld dat ik voor me zie en niet hoe “slavernij echt slecht is”, of waar de isekai ook over mag gaan.
In 2022 verscheen Fanfare of Adolescence, een anime over jockeys. Dat had wellicht een moment kunnen zijn om het paard en ruiter eens goed neer te zetten. Ik zal het nooit weten, want na het zien van de slaapverwekkende trailer heb ik de serie gelaten voor wat het is. Misschien heb ik een meesterwerk gemist, maar de paar shots waarin je een paard ziet beloven weinig goeds. Daarnaast staan jockeys centraal in deze serie, in plaats van het paard. En laten we wel zijn, het beroep van jockey is net zo essentieel als dat van dartscommentator.
Eigenlijk is Uma Musume Pretty Derby ‘het voorbeeld’ waar je automatisch op uitkomt als je het over paarden in anime hebt. In deze anime worden legendarische racepaarden van weleer geportretteerd door antropomorfische paardenmeisjes, met tragic back stories en alles. Zelfs de looppas van de verschillende paarden komen ter sprake. Het helpt hierbij ook wel dat het een goede sportsanime is.
Maar het zijn ook maar toevallig antropomorfische paarden. Azur Lane pakt oorlogsschepen en maakt er meiden van. Girls und Panzer zet schattige schoolmeisjes dan weer in tanks. Er is vast ook een anime waarin dames in straaljagers veranderen of zo. Als het anime kan zijn, dan wordt het anime. Het is een succesformule. In een ander universum waren de paardenmeisjes wellicht rallyauto’s. Pretty Derby Rally klinkt ook lekker als titel immers.
Ik wil geen oud paard van stal halen, maar het blijft jammer dat een goed geanimeerd paard de uitzondering in plaats van regel is. Mijn gedachten gaan steeds naar de eerste aflevering van Frieren: Beyond Journey’s End waarin een exceptioneel goed geanimeerde gans zit. De gans zie je maar een paar seconden, maar het helpt om de immersie weer wat completer te maken. Een animepaard zou die kar ook makkelijk moeten kunnen trekken. Maar het mag vaak niet zo zijn.
De expert nog even aan het woord
Tot slot. Ik heb wél paarden-expert Jocelyn nog even gevraagd naar haar mening over een keur aan paarden in anime die ik heb opgespoord. Daaruit komt hetzelfde beeld naar boven. Het is niet zo best gesteld met het gemiddelde animepaard.
Geschreven door
